Janusz Lewandowski
„Urodziłem się na ziemi mazowieckiej tuż przed zmierzchem. W ziemi, która w swej podmiotowości jest intensywna. To wystarcza do zachowania swojego istnienia w pewnej gamie duchowości. Wynika z tego i to, że nie grozi mi wielość wyborów w magmie trendów i postmodernistycznej ironii. Wkomponowany jestem bowiem w pewien układ jedności, w pewną harmonię. One chronią mnie przed mamiącymi podszeptami destrukcji. Skazany za to jestem na ciągłe doświadczanie i ocalanie tych nabytych wartości, które kształtowały się w czasach dzieciństwa, trwożnym okresie doznań, olśnień i widzenia bezpośredniego. Jednak teraz, doświadczenia te przeniknięte są bojaźnią i melancholią. Oto moja biografia.”
(Janusz Lewandowski)
Janusz Lewandowski (ur. 2 lipca 1937 r. w Rokiciu k. Płocka, zm. 8 stycznia 2022 r. w Warszawie) – artysta malarz. Studiował na Wydziale Malarstwa warszawskiej ASP w pracowni prof. Artura Nachta-Samborskiego. Dyplom uzyskał w 1964 r.
Po ukończeniu studiów brał czynny udział w życiu artystycznym. Uczestnik wielu plenerów i sympozjów (Ustka 1972 r., Krapkowice 1973 r. – projekt cementowni Górażdże w zespole z Marianem Boguszem i Juliuszem Woźniakiem, Złote Grono 1975 r., Osieki 1979 r., Festiwale Sztuk Pięknych w Warszawie, 1966, 1970, 1972, 1975, 1978 r.).
Został uhonorowany licznymi nagrodami i wyróżnieniami, m.in. na XXIV Ogólnopolskim Salonie Zimowym Plastyki „Metafora we współczesnym malarstwie i rysunku” w Radomiu (1980 r.), Nagrodą Prezydenta Warszawy na Wystawie Malarstwa i Grafiki Artystów Środowiska Warszawskiego w Zachęcie (1985 r.), Nagrodą „Artyści w Międzynarodowym Roku Dziecka” w Zachęcie (1979 r.), Nagrodą Polsko-Japońską im. Miyauchi (1995 r.), Nagrodą im. Władysława Hasiora (2011 r.), nominacją do nagrody Norwida (2012 r.), Nagrodą im. Kazimierza Ostrowskiego (2017 r.). W 2018 r. otrzymał order „Zasłużony dla państwa polskiego i polskiej kultury”.
Opowiedz mi Januszu
O tych strachach w polu
Przecinających przymglony widnokrąg
O spojrzeniach dziewczyn
Wyglądających zza drzew
Tak nieme i tak wiele mówiące
Opowiedz o lotniach, o kokonach
Zamykających w sobie pustkę
A może czyjeś marzenia
Bóg pozwolił, że Twoje
Te wszystkie obrazy
Utulone w płaskiej ciszy Mazowsza
Pozostawiłeś tak żywe
Tak rysujące Twą duszę
Tak bardzo jesteś z nami
Bogusław Żurek – „Dla Janusza”
Szukasz dzieł do swojej kolekcji?
Napisz do nas. Przygotujemy dla Ciebie propozycję, odpowiemy na wszystkie przytania.